Η χειρονομία της μούντζας είναι μια παγκόσμια ελληνική πρωτοτυπία και δεν χρησιμοποιείται από κανέναν άλλο λαό.
Οι ρίζες της εν λόγω χειρονομίας βρίσκονται στη Βυζαντινή Ιστορία. Τα χρόνια εκείνα, μια από τις πιο συνηθισμένες μορφές τιμωρίας ήταν η διαπόμπευση. Μπορεί για τα σημερινά δεδομένα να φαντάζει ξεπερασμένη, ατιμωτική και παράλογη, αλλά τότε εφαρμοζόταν κατά κόρον σε κλοπές, σε μοιχείες κτλ.
Οι ρίζες της εν λόγω χειρονομίας βρίσκονται στη Βυζαντινή Ιστορία. Τα χρόνια εκείνα, μια από τις πιο συνηθισμένες μορφές τιμωρίας ήταν η διαπόμπευση. Μπορεί για τα σημερινά δεδομένα να φαντάζει ξεπερασμένη, ατιμωτική και παράλογη, αλλά τότε εφαρμοζόταν κατά κόρον σε κλοπές, σε μοιχείες κτλ.
Το άτομο που διαπομπεύονταν, το έβαζαν ανάποδα σε ένα γαϊδούρι και το περιέφεραν στους δρόμους της πόλης. Από την πλευρά τους, οι κάτοικοι, για να ταπεινώσουν το συγκεκριμένο άτομο, άλειφαν με ανοιχτή την παλάμη τους το πρόσωπό του με καπνιά. Έτσι, με τον καιρό, η ανοιχτή παλάμη άρχισε να θεωρείται ενέργεια προσβλητική για το πρόσωπο που απευθύνεται.Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας που ακολούθησαν, το παραπάνω εθιμοτυπικό χρησιμοποιήθηκε με έναν λίγο διαφορετικό τρόπο: Συνηθιζόταν να αφήνουν το αποτύπωμα της ανοιχτής παλάμης αλειμμένης με πίσσα στην είσοδο των οίκων ανοχής, ώστε να γίνει σαφές ότι το συγκεκριμένο σπίτι είναι μαγαρισμένο και θα πρέπει οι άνθρωποι να αποφεύγουν να περνούν ακόμη και απ' έξω. Σήμερα ξέρεις γιατί χρησιμοποιείται, οπότε δεν χρειάζεται να αναφερθεί...Πηγή: http://e-didaskalia.blogspot.com/2015/09/blog-post_425.html#ixzz3mqAAiPRL
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου