Ένας άντρας φέρνει τον ηλικιωμένο πατέρα του σε ένα εστιατόριο για δείπνο και υπομονετικά βοηθάει τον πατέρα του να καθαρίζεται όσο τρώει. Άλλοι πελάτες στο εστιατόριο δεν είναι τόσο υπομονετικοί, και συνεχίζουν να τους κοιτάζουν δυσάρεστα.
Ένα από τα άτομα που κοιτούσαν, σηκώθηκε και είπε κάτι που άφησε όλους τους υπόλοιπους άφωνους και μετανιωμένους για το αγενές τους βλέμμα.
Μετά το γεύμα τους, ο γιος οδήγησε τον πατέρα στο μπάνιο και τον βοήθησε να καθαρίσει τους λεκέδες από τα ρούχα του.
Στη συνέχεια, βοήθησε τον πατέρα του να χτενίσει τα μαλλιά του, να φορέσει το σακάκι του, και να ισιώσει τα γυαλιά του.
Έπειτα ο γιος πήγε να πληρώσει το λογαριασμό, και σηκώθηκε να φύγει. Όλοι τους παρακολουθούσαν σε νεκρική σιγή.
Κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει πώς κάποιος έφερνε τον εαυτό του σε τόσο δύσκολη θέση δημόσια.
Τότε, ξαφνικά, ένας από τους πελάτες – ένας γέρος – φώναξε στο γιο.
“Δε νομίζετε ότι έχετε ξεχάσει κάτι πίσω;” ρώτησε.
“Όχι, κύριε, δεν έχω,” απάντησε ο γιος.
“Ναι, έχεις!”, απάντησε ο γέρος. “Έχετε αφήσει ένα μάθημα για κάθε γιο και την ελπίδα για κάθε πατέρα.»
Και με την απάντηση αυτή, ολόκληρο το εστιατόριο σώπασε.
Η φροντίδα των ατόμων που κάποτε νοιαζόντουσαν για σας είναι υψίστης σημασίας.
Πηγή: http://e-didaskalia.blogspot.com/2015/10/blog-post_767.html#ixzz3pZ8kTTUb
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου