WORDLE ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ: "Ο κακός μαθητής"

ΑΝ∆ΡΕΑΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ
Ο κακός µαθητής 

Η περιγραφή ανθρώπινων τύπων ανήκει στο γνωστό από τον 4ο

 αι. π.Χ. λογοτεχνικό είδος 

«χαρακτήρες». Ο Λασκαράτος άρχισε τη συγγραφή του αυτή γύρω στα 1880 και το 1886 εξέδωσε 

στην Κεφαλλονιά συγκεντρωµένους τους χαρακτήρες του µε τον τίτλο Ιδού ο άνθρωπος. Στο βι-

βλίο αυτό συνεξετάζονται 126 ανθρώπινοι τύποι-χαρακτήρες, τους οποίους δηµιούργησε ο 

Λασκαράτος, παρατηρώντας µε σατιρική διάθεση τα ήθη και τις αντιλήψεις των συµπατριω-

τών του. 

Εξαιρώ τον µαθητήν του Πανεπιστηµίου. Τούτος υποθέτεται ενήλικος, 

και θαν έχει ακολούθως άλλη γνώση, άλλη διαγωγή. Εννοώ δε τον µαθητήν των 

κατωτέρων εχπαιδευτηρίων. 

Τούτος, ως επί το πλείστον, δεν εννοεί και δεν εχτιµά την αξίαν της µα-

θήσεως. Πηγαίνει στο σχολείον, επειδή εσυνήθισε έως από νήπιο να πηγαίνει· 

επειδή οι γονείς του τόνε θέλουνε να εξακολουθεί να πηγαίνει, και επειδή βλέ-

πει που και τ’ άλλα παιδιά πηγαίνουνε· αλλά στο σχολείον του γυρεύει κάθε 

άλλο, παρά να µάθει. 

Η κλάση1

 δι’ αυτόν είναι ένα είδος συνεταιρισµού, όπου εντός ολίγου 

και αυτός συνεταιρίζεται2

. Και επειδή σ’ εκείνην την ηλικία τα αισθήµατα και 

τα φρονήµατα λίγο διαφέρουν µεταξύ των συµµαθητών, δεν θ’ αργήσουνε συµ-

φωνούντες να εύρουνε πως οι εορτές, και κάθε άλλο που ελευθερώνει από την 

αηδία του µαθήµατος, είναι ευτύχηµα, και να συνοµόνονται3

, διά να υποχρεώ-

νουνε τους καθηγητάς να εορτάζουνε. 

∆εν φθάνει. Εντός του σχολαστικού

 χρόνου τα εχπαιδευτήρια έχουνε 

διακοπές, κάποτε από πολλές ηµέρες, και το καλοκαίρι µίαν από µήνες. Ο δε 

τοιούτος µαθητής, σ’ όλες όσες διακοπές, δεν ανοίγει ποτέ βιβλίο. 

 Παροµοίως όταν ξηµερώνει εορτή, δεν πιάνει µήτε τότε βιβλίο. Και πραγµα-

τικώς, τι νόηµα ήθελ’ έχει η σπουδή του εκείνην την βραδιά, αφού σκοπός της 

σπουδής του δεν είναι η προκοπή του, αλλά το να µπορέσει να πει το µάθηµα, 

και µάθηµα την ακόλουθην ηµέρα δεν είναι; 

Επειδή δε, πηγαίνοντας εις το σχολείον, µόνος του σκοπός είναι να πει 

το µάθηµα και αν δυνατόν να περάσει, κάθε απάτη προς τον καθηγητήν του εί-

ναι χρήσιµη, και τη µεταχειρίζεται προθύµως. 

Εις δε τες προετοιµασίες του διά τες εξέτασες της χρονιάς, ο κακός µα-

θητής, αντί να βαλθεί να συνάξει µε τον νου του όλες τες γνώσες, οπού εις τον 

σχολαστικόν χρόνον απόχτησε, και ναν τες οικειοποιήσει στον εαυτόν του διά 

της επανειληµµένης µελέτης, ετοιµάζει µόνον καλά κακά τα µέρη εκείνα, που 

σε κάθε βιβλίο νοµίζει πιθανόν να εξετασθεί· και καλεί διά την στιγµήν της εξε-

τάσεως µαθητάδες φίλους του, οι οποίοι στεκόµενοι οπίσωθέ του τον βοηθούν

κρυφά στες απόκρισες. 

Με τούτον τον τρόπον ο τοιούτος µαθητής ελπίζει να περάσει. Αν δε 

αποτύχει,… οι καθηγηταί τον αδικήσανε! 

Αλλ’ ο τοιούτος µαθητής αξαίνει

 αµαθής. Και όταν εις ανδρικήν ηλικί-

αν, είναι ανίκανος και ανάξιος διά κάθε εργασίαν. Συγκαταλογίζεται

 µε τους 

χυδαίους

 και δεν έχει να προσµείνει παρά την αψηφισίαντων συµπολιτών του.